Kemal Bilbaşar

(d. 1910, Çanakkale – ö. 21 Ocak 1983, İstanbul), Türk yazar.

Girdiği Edirne Öğretmen Okulu’ndan 1929 yılında mezun olan Bilbaşar, altı yıl sonra Gazi Eğitim Enstitüsü, Tarih Bölümü’nü bitirdi. 1937 yılında İzmir Karataş Orta Okulu’nda başladığı tarih öğretmenliğini, 1961 yılında emekli olana kadar sürdüren yazarın ilk öyküsü, 1939 yılında İlhan İleri ve Cahit Tanyol ile birlikte çıkardıkları,  edebiyat  dergisi “Aramak”ta yayımlandı. Aynı yıl ilk kitabı olan ” Anadolu’dan Hikâyeler“ basıldı. Yazar ve eleştirmen Doğan Hızlan, Bilbaşar’ın eserlerini ” “Kasaba olgusu değerlendirilmesinde edebiyat ve toplumbilim açısından paha biçilmez belgeler taşır.” şeklinde yorumlamıştır.

1943 yılında Türk yazınında yabancılaşma olgusunun ilk örneği sayılan “Denizin Çağrısı” adlı ilk romanını yazdı. Asıl tanınmasına yol açan kitabı“Cemo”, (1967) Türk Dil Kurumu Roman Ödülü kazandı ve MEB 100 temel eser listesi (ortaöğretim) ile MEB 100 temel eser listesi (ilköğretim) listelerine girdi. Yerleştiği İstanbul’da biyografik özellikli romanlar yazmayı sürdüren Kemal Bilbaşar’ın öykü ve düzyazıları, gazete ve dergilerde yayımlandı.

1. Dünya Savaşı  sonrası Doğu Anadolu köylüsünün geri kalmışlığını da dile getiren yazar, bir dönem politikayla da ilgilenmişti.

 Ödülleri

• Türk Dil Kurumu Roman Ödülü, 1967,Cemo
• May Roman Ödülü, 1969,Yeşil Gölge

 Yapıtları

Öyküleri

Anadolu’dan Hikâyeler – 1939

• Cevizli Bahçe– 1841
• Pembe Kurt– 1953
• Üç Buutlu Hikâyeler– 1956
• Irgatların Öfkesi– 1971

Romanları

• Denizin Çağırışı– 1943
• Ay Tutulduğu Gece– 1961
• Cemo– 1966
• Memo– 1970
• Yeşil Gölge– 1970
• Yonca Kız– 1971
• Başka Olur Ağaların Düğünü– 1972
• Kölelik Dönemeci– 1977
• Bedoş– 1980
• Zühre Ninem– 1981