Evvel zaman içinde kalbur saman içinde şirin mi şirin bir çiftlikte ailesiyle birlikte yaşayan yaşlı bir çiftçi varmış.
Çiftliğinde beş tane kocaman ineği varmış.Her sabah erkenden kalkar, inekleri sağar ve sütünü kasabaya götürüp satarmış.
Bir sabah yine erkenden kalkıp, ahıra gitmiş. Ama gördükleri karşısında çok şaşırıp üzülmüş. Çünkü ineklerinin hepsi hastalanmışlar.
Eğer bugün süt sağamaz ve satamazsam çocuklarıma yiyecek alamam diye düşünerek dalgın dalgın yürümeye başlamış.
Yaşlı çiftçi birden acı dolu bir inlemeyle irkilmiş. Yerde yatan yaralı kuşu gördüğünde zavallı kuşa o kadar acımış ki hemen onu alıp eve dönmüş.
Kuşun yaralı kanadını güzelce temizleyip sarmış. Ona bir parça ekmek yedirerek karnını doyurmuş. Yaşlı çiftçinin kendisine yardım etmesinden çok memnun olan küçük kuş, yaşlı çiftçiye:
“ Benim için yaptıklarına çok teşekkür ederim. Bu iyiliğini nasıl ödeyebilirim?” demiş.
Küçük kuşun kendisini daha iyi hissetmesine sevinen yaşlı çiftçi : “Benim o kadar büyük bir derdim var ki, bu küçücük halinle bana yardım edemezsin” demiş. Bu cevaba biraz üzülen küçük kuş: “ Belki ben küçücük bir kuşum ama öyle çok gezdim ki bulurum senin derdinin de çaresini” demiş.
Belki gerçekten bir çözüm bulabilir diye düşünmüş yaşlı çiftçi ve anlatmış tüm olanları. Yaşlı çiftçiyi dinleyen küçük kuş anlamış ne olduğunu.
“Ben ineklerini nasıl iyileştireceğini biliyorum” demiş sevinçle ve devam etmiş “eğer onlara tubet otunu yedirirsen hiçbir şeyleri kalmaz.”
Yaşlı çiftçi hem çok sevinmiş hem de bu otu nereden bulacağım diye düşünmeye başlamış.
“ Üzülme, ben sana getireceğim” demiş küçük kuş ve hemen uçup gitmiş.
Kısa bir süre sonra bir sürü otla geri gelmiş küçük kuş. Yaşlı çiftçi bu otları ineklerine yedirmiş ve onların iyileştiğini görünce çok mutlu olmuş.
Küçük kuşa çok teşekkür etmiş ve ondan çiftlikte onlarla beraber yaşamasını istemiş. Böylece küçük kuş, yaşlı çiftçinin yanından hiç ayrılmaz olmuş.
İlk yorum yapan olun