Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar küçük bir ülkede bir çeşme varmış. Ülkenin bütn suyu bu çeşmeden gelirmiş. Çeşmenin suları o kadar bolmuş ki, bahçeler hep onun suları ile sulanırmış. İnsanlar yokluk nedir bilmezmiş. Mutluluk içinde yaşayıp giderlermiş.
Bir gün bir ejderha bu çeşmenin suyunu kesmiş. İnsanlar günlerce haftalarca susuz kalmışlar. Bağlar, bahçeler kurumaya başlamış. Bakmışlar ki herkes susuzluktan ölüp gidecek, varmışlar ejderha ‘nın yanına:
Suyumuzdan ne istiyorsun, demişler.
Ejderha :
Her gün bana yemem için bir kız çocuğu verirseniz, size içeçeğiniz kadar su veririm, demiş.
İnsanlar yalvarmışlar :
Nasıl olur, bunu yapamayız, demişler.
Ejderha da kızmış :
Öyle ise çeşmeden bir damlacık su alamazsınız, demiş.
Zavallı insanlar sonunda ejderhanın isteğine uymuşlar. Ona her gün bir kız çocuğu vermişler. Sıra o ülkeyi yöneten başbuğun biricik kızına gelmiş. Başbuğ demiş ki :
Ejderhayı kim öldürürse hazinelerimi ona vereceğim , kızımı onunla evlendireceğim.
Bunu duyan gençler ejderhayı öldürmek istemiş. İstemiş ya hiç biri onun yanına bile yaklaşamamış. Ejderha kuyruğunu yere vurdukça alevler çıkarıyormuş. Ne var ki yerinden çıkıp kimseyi de öldürmüyormuş. Sadece korkutuyormuş. Bunu önce Keloğlan sezmiş :
Bu ejderha bizim korkmamızdan yararlanıyor. Onu, ben öldüreceğim , demiş.
Kılıcını çekip alevlerin içine dalmış. Bir vuruşta ejderhayı öldürmüş. Bunu duyan halk sevincinden bayram yapmış. Başbuğ da Keloğlan ‘ı çağırmış :
Sözüm söz, demiş. Hazinelerimi de, kızımı da sana veriyorum.
Keloğlan :
Hazinelerini istemem. Ben bu işi para için yapmadım. Ülkemizi bir beladan kurtarmak için yaptım. Ancak, kızınız isterse, onunla evlenirim, demiş.
Bu söz başbuğun çok hoşuna gitmiş. Kız da Keloğlan ile evlenmeyi istemiş. Onlara kırk gün, kırk gece süren bir düğün yapmışlar. Öte yandan çeşmenin suları da yine akmaya başlamış. Bağlar bahçeler yeniden yeşermiş. Ülkenin insanları, yeniden mutluluğa kavuşmuş. Çeşmeye de Keloğlan Çeşmesi adını vermişler.
KELOĞLAN ‘ IN ÇEŞMESİ
İlk yorum yapan olun