Zeus insanı yarattığı zaman ömrü öyle uzun olsun istememiş . Ama insan oğlu akıllıdır , kış gelince aklı sayesinde kendine bir ev yapmış , oraya barınmış .
Günün birinde soğuk pek artmış , bir yandan da yağmur yağıyormuş ; at dışarıda kalmaya dayanamamış , insana gidip :
– ’’ Beni de al ’’ diye yalvarmış .
İnsan razı olmuş ama :
– ’’Bu iyiliğime karşılık ben de senden bir şey isterim. Ömründen birkaç yılı bana vereceksin ! ’’ demiş .
At ne yapsın ? Soğukta titremektense birkaç yıllık ömrünü vermeye razı olmuş .
Az sonra öküz gelmiş : O da soğuğa dayanamıyormuş . İnsan onu da evine almış ama ondan da birkaç yıl istemiş , razı etmiş .
Öküzden sonra köpek de soğuğa dayanamamış , o da birkaç yıllık ömrünü vererek dam altına girmiş .
Bunun içindir ki insanlar , kendilerine Zeus ‘ un bağışladığı yılları yaşarken saftırlar , temizdirler ; attan aldıkları yılları yaşarken kendilerini beğenir , kibirli olurlar ; öküzün verdiği yıllara gelince buyurmaya kalkarlar ; ama köpeğin yıllarını yaşarken öfkeli olur , boyuna homurdanır dururlar .
Boyuna kızan , surat asan ihtiyarlara işte bu masal söylenir .
İlk yorum yapan olun