Geçen yaz harman zamanı idi. Bir gün harman yerinde oynuyorduk. Köyün bütün çocukları toplanmıştı. Öteden Osman da geliyordu. Ama Osman ‘ın elinde tüfek vardı. Oysa Osman da bizim gibi çocuktu. Onun için tüfek taşıyamazdı.O halde Osman ‘ın elinde neden tüfek vardı ? Bilmiyorduk. Az sonra Osman koşa koşa yanımıza geldi. Hepimiz merakla başına üşüştük. Osman açıkladı:
– Tüfeğim boş ve bozuktur. Babama götürüyorum. Babam pazarda onartıp gelecek, dedi.
Tüfeğin boş olduğunu duyunca avcılık oyununa heveslendik. Öteden Rıza atıldı :
<< Beni vuramazsın Osman . >>
<< Vururum. >>
<< Vuramazsın. >>
<< Vuramazsın. >>
Bir de baktık. Rıza, yığınların birinin üzerine çıktı,
dikeldi. Osman karşıya geçti, tüfeği Rıza ‘ya çevirdi. İyice nişan aldı. Biz de tetiği gözetliyor, katıla katıla gülmeye hazırlanıyorduk.
Birden bire yer gök inledi. Hepimiz taş gibi donup kaldık. Az sonra kendimize geldik. Bir de baktık. Rıza kanlar içinde oraya yığılıvermiş. Yanına koşuştuk. Ne çare. Rıza ‘dan ses soluk gelmiyordu.
Korkudan gözlerimiz dışarıya fırladı. Hep birden acı acı bağırdık. Osman ise ortalıkta yoktu. Herhalde o bizden çok korkmuştu.
Birden, kadın erkek, yaşlı genç, tüm köylüler koşuştular. Ağlayan ağlayana, çırpınan çırpınanaydı. Hele Rıza ‘nın anası babası daha da beterdiler.
Derken jandarmalar geldiler. Rıza ‘nın başına kimseyi yaklaştırmadılar. Ölüsünün çevresinde dolandılar durdular. Daha sonra bir jip dolusu adamlar geldi. Savcı dediler. Doktor dediler. Oraları hep adımladılar ölçtüler. Sonra da, tamam, dediler. Osman ‘ı babasını aldılar gittiler.
Bütün köylü yas içinde. <rıza ‘yı yıkadılar, tabuta koydular götürdüler. Mezara gömdüler.
O gün bugün, tüfekten, tabancadan çok korkarım. Dolu olmasa bile tüfeğe elimi sürmem. Osman ‘ın boş tüfeği ve Rıza ‘nın ölümü aklıma gelir. << Ne olur ne olmaz, >> diyerek oradan uzaklaşırım.
Murat Tonay
Feyzullah Ertuğrul
İlk yorum yapan olun