Babam sağlık memuruydu . Geçen yaz onu Dutluca ‘ ya tayin ettiler . Önce kendi gitti . Birkaç ay sonra da biz gittik . Burası şirin ve güzel bir dağ köyü idi. Çam ormanları ile kaplı bir dağın eteğine kurulmuştu .
Köydeki çocuklarla hemen arkadaş oldum. Birlikte geziyor, birlikte oynuyorduk. Arkadaşlarım, köyde yapılan av bayramını bana anlattılar :
– Hele bir gör, bak ne beğeneceksin, dediler.
Av bayramının olacağı günü merakla bekliyordum. Bu bayram kışın, yeni yıla girerken yapılırmış. Neyse günler geldi geçti. Köye kış geldi. Çok kar yağdı. Dağ taş kardan gözükmez oldu.
Bir sabah okulda arkadaşlarımdan biri :
– Erol, avcılar ava çıktı. Bir hafta sonra dönerler, dedi. Onların döndüğü gün köyde av bayramı yapılacak.
Merakım gittikçe artıyordu. Avcıların geleceği gün, köydeki öbür çocuklar gibi ben de erkenden kalktım. Bütün köy halkı avcıları karşılamak için köy önünde toplanmıştı. Bir yandan da davul zurna çalıyordu. Derken bir çocuk bağırdı :
– Geliyorlar ! Geliyorlar !
Kalabalık o tarafa doğru yöneldi. Biz de koşuştuk. Avlar kızaklara yüklenmişti. İki kızakta kurt, tilki, sansar gibi etleri yenmeyen hayvanların derileri vardı. Öbür iki kızağa ise tavşanlar, keklikler, yaban ördekleri, çulluklar konmuştu.
Avlar meydana getirildi. Orada büyük tepsilerin üstüne yığdılar. Sonra oyunlar başladı. Bu eski bir gelenekmiş. Her yıl böyle yapılırmış.
Oyun bitince kurt, tilki, sansar gibi hayvanların derilerini sopalara bağladılar. Ev ev dolaştırdılar. Davul zurna da boyuna çalıyordu. Çocuklar evlerin önünde şu türküyü söylüyorlardı :
Kavurmalar kavur kavur
Hani yağ , hani bulgur ?
Haydi halam , haydi teyzem ,
Biraz yağ ver , biraz bulgur .
Evlerden yağ, bulgur, nohut, mercimek topladılar. Sonra avlanan hayvanların etlerini bunlarla pişirdiler. Pişirilen yemekleri bütün köye dağıttılar.
Av bayramının yapıldığı gün , yılın son günüydü. Böylece yeni yıla neşeyle girmiş olduk .
İlk yorum yapan olun